Aylar sonra ilk kez hüzünlü cümlelerimden sonra güzel şeyler yazacağım sanırım.
Kalbimden neler geçtiğini, kafamda biriktirdiklerimi, tasarladığım her şeyi bildiğini düşünüyorum. En azından tüm bunları hissettiğini ...
Gecenin 3'ü gibiyim şuan da. Biraz yalnız, biraz uykulu, ve çok sensiz.
Merhaba iç sesim bu gece hiç susmadın. Gecenin içinde yine en çok özlemden bahsettik. Özlenen kişiyi çok kıskandılar tabii.Odama sığamıyorum. Anladım ki bugünlük yarınlık bir duygu değilsin sen içimde. Ben senin etrafında yaşıyor gibiyim.
Bugün hiç duyamadım o güzel sesini özlem doldu her yer. Hep söylediğim gibi kadınlar kulaklarıyla severler. Sanırım bende senin en çok sesini sevdim. Beni önce aşka çağırıyor sonra da dinlendiriyor. Gözlerimi kapatıp saatlerce dinlenmek istiyorum. O an Özgür hissediyorum. Ruhumun bedenimin içinden çıktığını hissettim ben seninle. ( Hiç bu kadar özgür yaşanmamıştı o duygular )
Ben senin en çok bana yansımanı sevdim. Benimle bütünleşmeni benimle bir beden olmanı. Hayata karşı sorduğum soruların cevabı olmanı. Ben senin her şeyini sevdim.
Sen ellerime dokunmadan avuç içlerimi terletensin. Sıcaklığını onca mesafelere rağmen hissettire bilensin. Gözlerinin derinliğinde beni boğansın. Aynı şeyleri aynı anda düşündüren ve yaşatansın..
Bu gün seni çok özledim.
Bir bilsen neleri feda etmezdim yanında olabilmek için.
Bu yalnızlık öldürecek beni.
Senin yokluğun dayanılır gibi değil.
Sen yanımda olmasan da ben her gece senin kokunla uyuyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder