Geçmişten Gelen 1 Mektubunuz Var
Giderken yaşadığım tüm acıları o evde bırakıp çıkmıştım. Geri de bir enkaz kalmıştı. Duvar da kırılmış fotoğraf çerçeveleri, boşalmış gardrop, kırılmış simkartı son olarak parça pincik olmuş kalbimi bırakmıştım.
Bilimsel olarak birini unutmanın mümkün olduğunu biliyordum ama bunu istemiyordum. Defalarca sana şans vermiştim fakat sen değişmemiştin. Kendimi yok yere feda etmişim. Arkamı dönüp şöyle bir geçmişime baktığımda geçmez dediğim ne varsa geçmiş gitmiş. Bütün bunları yaşarken insanlara karşı güçlenmişim.
Bir evin bütün camlarını kırıp sonra çalamazsın.
Kimse seni pişman etmeyecek benim gibi.
Yarım bıraktığını tamamladılar.
Hala aşk kadınıyım.
Benliğimden hiç bi şey kaybetmemişim.
Sevgi doluyum.
Merhametliyim.
Samimiyim.
Dürüsttüm.
Sadece güven duygumu yitirdim...
Bütün bunlar başımdan geçmeseydi;
Yalnızlığın ne kadar güzel bir kavram olduğunu bilmeyecektim.
Yaşanmışlıklar adına yazılmış kitaplar ilgi alanım olmayacaktı.
Hiç düşünmediğim detayların beni mutlu edeceğini bilmeyecektim.
Yazmayı sevmeyecektim.
Önyargılarımı yitirmeyecektim.
İç dünyamı keşfetmeyecektim.
Değişmeyecektim. Kısacası özellikle bazı konularda sığ olan görüşlerim devam edecekti.
Ah canım yalnızlığım. Deli bir kadınım.. evet kabul ettim.
Çiçekleri özenle sevişim.
Kelebeklere aşık oluşum.
Akşam olunca mum ışığında bir şeyler karalayışım.
Odama kapanıp yüksek ses müzik dinleyişim.
Özgürlüğüm.
Kendime değer verişim.
Saç rengim.
Kimsenin beni üzmesine izin vermeyişim.
Kafama tokadan başka bir şey takmayışım.
Rüyalarım.
Uykusuzluğum.
Hayallerim.
Bu kadar mı alışılırdı yalnızlığa... Bu kadar mı güzel sevilirdi yalnızlık.
Biriyle olmayı bu kadar çok özlemedim yalnızlığı özlediğim kadar buda garip..
Yalnızlığım sana sadık kalamadım.
Affet beni..
Ben affetmeyeceğim beni..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder